Julia voelde een golf aan misselijkheid opkomen. Dit was niet in haar droom. Ze moest nu wakker worden, anders-. Ze wist eigenlijk niet wat anders. Ze wist alleen dat ze wakker moest worden. Julia deed haar ogen open en zag nog steeds alleen maar zwart. Ze voelde een soort dun speeksel opwellen achter in haar mond. Het soort speeksel dat een overgeef-sessie aankondigt. Julia sloot haar ogen weer, gooide haar benen uit bed en trok zichzelf overeind. Ze had het gevoel dat haar hoofd op haar nek ronddraaide. Ze opende haar ogen en probeerde haar maaginhoud ook echt in haar maag te houden. Alles was nog steeds zwart en donker. Ze moest haast gaan maken naar haar badkamer.
Het opstaan ging beter dan ze verwacht had. Ze zette een stap vooruit, in haar eigen woning kon ze ook wel zonder licht de weg vinden. Ze moest haar ogen open houden om niet om te vallen. Ze liep met haar hele lichaam tegen een muur aan. Daar hoorde geen muur te staan. Daar stond nooit een muur. Door de klap en de milde pijnscheuten op verschillende plekken in haar lichaam startten haar zintuigen op. Ze was niet thuis. Deze plek rook anders. Ze hoorde iemand ademen. Heel langzaam kwamen haar herinneringen van de nacht ervoor terug. Het kon maximaal maar een paar uur geleden zijn. Aan haar draaiende hoofd merkte ze dat de alcohol nog niet uit haar systeem was.
Gisteren was ze met Floris mee naar huis gegaan. Daar was ze nu. Ze kneep haar ogen dicht in een poging de indeling van zijn huis te herinneren. Ze stond op het moment tegen een muur aan en het bed was achter haar. Dan lag de deur in het verlengde van de muur waar ze nu tegenaan stond. Met haar handen aan de muur liep ze richting de deur. De ruwe, stevige muur hielp tegen haar duizeligheid. De koelte van de muur liet ook haar misselijkheid iets zakken. Ze was bij de hoek van de kamer en liet haar hand over de deur glijden, op zoek naar de klink.
Het licht dat vanuit de gang de slaapkamer binnenviel voelde pijnlijk aan haar ogen. Beide kanten van de gang waren op de grond verlicht met led strips. Ze keek achterom en had meteen spijt van de heftige beweging met haar hoofd. Ze duwde haar maaginhoud dieper naar beneden. De kamer was verrassend leeg. Het enige dat in de kamer stond was een bed. Een bult in de dekens verklaarde de aanwezigheid van Floris. Het was haar vannacht niet opgevallen dat er geen ramen in de kamer zaten. Julia’s maag gaf aan dat ze nu ook geen tijd had om daarover na te denken. Ze volgde de licht strips, de gang door. Ze was genoodzaakt elke deur die ze tegen kwam open te trekken.
De twee deuren aan haar kant van de gang zaten op slot. De deur die het verste bij haar vandaan was verschool soort zitkamer. Ze kreeg een raar gevoel bij de ruimte, maar had geen tijd om het in zich op te nemen. Achter de enige andere deur vond ze de badkamer. Julia maakte, terwijl ze zich voor de wc op de grond liet vallen, haar haren vast met het elastiekje dat ze altijd om haar arm droeg. Normaal had ze moeite met het onderscheiden van haar armband en het elastiekje, maar nu pakte ze ineens de goede. Ze was net op tijd en voelde haar maaginhoud omhoog komen. Ze hield het niet meer tegen. Ze had een hekel aan overgeven. Ze kon zich helemaal niet herinneren dat ze zo veel gedronken had.
Er kwam verrassend weinig vloeistof uit haar maag omhoog. De leegte in haar maag gaf opluchting. Ze kon weer beter denken. Het zwakke witte licht spiegelde op de tegels in de badkamer. Ook deze ruimte was verrassend leeg. Julia dronk wat water uit de gootsteenkraan en bekeek zichzelf in de spiegel. Haar staart was slordig, ze had een schram op haar kin en haar wenkbrauw leek gisteren gespleten te zijn geweest. Dat kon ze zich allemaal niet meer herinneren. Ze voelde zich uitgedroogd en dronk meer water. Haar hoofd bokte heftig tijdens het bukken.
Nu ze haar ergste dorst gelest had voelde ze ook dat haar keel pijn deed. Dichterbij de spiegel zag ze dat er beginnende blauwe plekken op haar hals zaten. Ze vond het altijd wel prima als haar bedpartner haar keel dichtkneep. Maar zo hard zal ze nooit toelaten. Julia liet zich voor de wc zakken voor een tweede golf aan braaksel.
Wankelend liep ze door de gang naar de vreemde zitkamer. Haar maag was nu volledig leeg. Ze had de vieze smaak niet uit haar mond gekregen. Haar passen voelde steeds zwaarder. Ze viel de kamer bijna in toen ze de deur open deed. Een tweepersoons bank stond tegenover de muur met een projectorscherm. De projector stond uit. Julia zag haar eigen silhouet weerkaatsen op het witte doek door de belichting uit de gang. Naast de bank stond een tafel met een doos erop. De doos was open en zag er uitnodigend uit. Hij was tot de helft gevuld met een vreemde combinatie van dingen. Er lag een haarelastiekje in, een sok, een lippenstift en nog meer kleine dingen die vrouwen vaak bij zich dragen. Bij éen voorwerp vergat ze even te ademen.
In de doos lag ook haar armband. Het was een dun gouden koortje dat ze met haar tweelingbroer deelde. Deze was van haar. Ze wist het heel zeker. De rest van de spullen niet, maar dit wel. Ze hield het zo stevig in haar hand vast dat ze het bijna fijnkneep. Terwijl ze om zich heen keek zag ze dat een van de wanden bedekt was met een open kast, gevuld met soortgelijke dozen. Julia wist niet wat ze moest voelen. Haar hoofd was nog verdoofd van de alcohol. Ze had in geen maanden meer gedronken. Het verbaasde haar dat ze zich zo had laten gaan. Ze kon zich geen drank meer herinneren. Ze wist niet eens meer wat ze gedronken had. Ze had niet gedronken. Het was niet. Geen alcohol. Niks.
Op het projectorscherm zag ze niet alleen haar eigen silhouet, maar ook Floris die achter haar stond. Hij liet zijn arm om haar schouders glijden. Julia werd zenuwachtig. Ze moest uit zijn grip. Ze wist niet wat hij ging doen, maar ze moest weg. ‘Ben je wakker, meisje’, klonk de stem van Floris te zoetsappig in haar oor. Ze kreeg kippenvel op haar hoofd van zijn adem tegen haar oorschelp. Haar mond was te droog om antwoord te geven. ‘Dan zullen we daar even wat aan doen.’ Julia voelde hoe zijn arm van haar schouders omhoog gleed naar haar keel. Ze voelde hoe hij de druk op haar keel vergrootte en zijn arm als hefboom gebruikte door zijn hand op haar hoofd te zetten. Ze klauwde naar zijn arm, maar hij was sterker. Ze voelde zich moe. Ze sloeg op zijn arm tot ze zich te moe voelde om te vechten en sloot haar ogen. Ze wilde slapen.