Trigger warning: bloed; moord
‘Wat ga je doen dan? Smerige bloedzak’ siste hij naar de vrouw voor hem. Ik verstond wat hij zei, ik sprak deze taal. Voorafgaand aan zijn laatste woorden had ik hem niet begrepen. Wanneer hij met de andere vampiers sprak deed hij dat in een accent wat ik niet kon plaatsen. Maar dit, dit was de taal die ik van mijn moeder mee had gekregen. Het was zelfs de enige taal die ik gesproken had tot mijn dertigste levensjaar. De mannelijke vampier sprak klassiek Vampyr tegen het mens dat voor hem stond. Zij verstond het niet, maar dat kon hem duidelijk niks schelen. Ze kon met gemak uit zijn toon halen wat hij bedoelde. Deze nieuwe informatie gaf mij een kans op ontsnappen. In elk geval een kans om het langer te overleven. De donkere vampier die mijn rechterarm vasthield had moeite met het verstoppen van zijn enthousiasme. Zijn grip om mijn arm verstrakte en ik hoorde dat zijn hartslag versnelde.
Mijn hersenen werkte overuren en ik probeerde alles om me heen buiten te sluiten. Ik moest een plan maken en het moest werken. Ik had maar één kans om het goed te doen, anders was het zo over met mij. Het was lastig om alles buiten te sluiten, vooral de geuren. Ik rook de vampier die naast mij stond, zijn geur was er een die ik nooit zou vergeten. Nu en de volledige toekomst in, als ik die een had, zou ik deze geur associëren met zijn lelijke gekneusde donkere gezicht. Ook rook ik de aanwezigheid van de vier andere vampiers die hier aanwezig waren. De geur die ik het slechtste kon negeren was de geur van de angst van de vrouw en haar dochtertje, een kind niet ouder dan vier.
Ik probeerde het allemaal buiten te sluiten, maar het was onbegonnen werk. Al het instinct dat er nog over was in mijn lichaam hield mijn zintuigen op scherp. Het hield me op het kleine grasveld omringd door bomen. Het bos om de open plek heen was donker en stil. Bossen zijn eigenlijk altijd stil als er een vampier in de buurt is. Ik probeerde het bos in te kijken, maar ik kon niet erg ver buiten de kring aan licht zien die om het vuur heen hing. Ik wist ook dat de vrouw nog minder kon zien. Ik voelde medelijden voor haar, maar ik kon niks voor haar doen. In feite kon ik dat wel, alleen daarmee zou mijn kans op overleven naar nul teruggebracht worden. Het was zij of ik op dit moment. Eigenlijk was het zij of zij en ik. De leider zou mij omleggen en de vrouw zou direct volgen.
Ik opende mijn ogen weer. De leider stond dicht tegen de vrouw aan. Hij had zijn hand om haar keel geplaatst en hield haar op haar plek. Hij leunde een beetje over haar heen om haar nog verder te intimideren, maar vooral voor de show. Hij had haar bloedzak genoemd en ik voelde de boosheid in mijn maag kolken. Misschien is bloedzak niet het juiste woord, maar ik kan geen ander woord vinden in het Nederlands dat de mate heeft van de belediging in het klassiek Vampyr. Bloedzak wordt alleen gebruikt voor mensen waarvan je niet wilt voeden. Het is afkomstig van de mensen, vaak vrouwen, die door de rangen van een clan doorgegeven worden. De leider heeft de eerste slokken en zo komt elke vampier daaronder aan bod. De nek van het mens is dan zo vaak gebeten dat het hoofd bijna niet meer aan de romp vast zit en zijn ze zover leeg dat het drinken gevaarlijk wordt. Als de laatste druppels bloed eruit gezogen zijn door de vampier met de laagste rang, dan, alleen dan, worden ze een bloedzak genoemd.
Het ritueel wordt nu alleen nog maar uitgevoerd door clans van de oude stempel en er wordt zeer kritisch naar gekeken door anderen. Zelfs deze oude, rovende en moordende vampier clan waar ik middenin stond voerde het ritueel niet meer uit. Dat maakte ik op uit de manier waarop de leider het woord naar de vrouw had gespuugd.
Ik keek naar het meisje. Ze klampte zich vast aan de rok van haar moeder. Ze huilde heftig, maar stil. Ze was bang en hield zich uit alle macht vast aan het enige waarvan ze zeker was dat het veilig was, haar moeder. Een golf aan medelijden voor het meisje kwam over me heen. Ze was zo jong en onschuldig. Misschien was ik al te lang tussen de mensen, maar ik wilde haar niet dood zien gaan. De leider trok de vrouw dichter naar zich toe en tegelijk trok een vampier achter de vrouw het meisje weg van haar moeder. Het meisje klampte zich vast aan de benen van de vampier. Haar lange blonde haren plakte tegen haar gezicht en er liep snot uit haar neus. De vampier tilde haar op alsof ze niks woog en het meisje liet het gebeuren. Ze was te verlamd van angst om er iets tegenin te kunnen brengen. Ze drukte zichzelf tegen zijn shirt en begroef haar gezicht in het stof, duidelijk niet bewust van wat hij was. Ik zag dat hij de grootste moeite had met het onderdrukken van zijn instinct. De moeder kreunde zacht en dat veroorzaakte nog duidelijkere golven van angst die uit het kind gutsten. De vampier die haar vast had opende zijn mond om haar beter te kunnen ruiken. De leider snauwde naar hem en hij sloot abrupt zijn mond weer. Ik zag dat hij zo min mogelijk probeerde te ademen. Ik zag hoe hij al zijn wilskracht in moest zetten om haar niet te bijten, ik kon haar ook duidelijk ruiken van heel wat meter verder. Haar zachte zoete geur. Ik wilde mijn mond open doen, ze rook zo zacht en warm.
De vampier die mij vast had rook haar ook, want zijn grip werd nog strakker en ik hoorde hem licht hijgen. Dit bracht mij terug naar het nu. Blijkbaar had de leider zijn grip op de keel van de vrouw verstrakt. Ze had haar hoofd ongemakkelijk in haar nek gelegd en bad stil, maar gepassioneerd. De leider spuugde een spottende lach uit. Zijn clan lachte met hem mee, dit zorgde ervoor dat de vrouw harder begon te bidden.
‘Stil, bloedzak.’ siste hij in het klassiek Vampyr ‘Dit heeft nog nooit enig mens geholpen’ Hij stopte met lachen en zijn clan volgde direct. De nieuwe stilte was angstaanjagend. Het voelde voor een paar seconden alsof ik doof was geworden, maar toen kwamen de geluiden van het vuur en de ademhalingen om me heen weer terug. Ik had mijn ogen net op het kind toen ik een te bekend krakend geluid hoorde. De geur van bloed die volgde was overwelvend. Ik kon het buiten houden, omdat ik mezelf hiervoor getraind had. Wel voelde ik de intense opwinding van de vampiers om me heen. De vampier die me vast had deed me nu pijn met hoe hard hij kneep, maar ik kon niks laten merken.
De leider had het strottenhoofd van de vrouw uit haar keel getrokken. Ze bloedde hevig en was met zekerheid dood. De leider dronk een paar seconden van haar en gooide het lichaam toen naar de twee vampiers die geen gevangenen vast hadden. Hij veegde zijn kin af aan zijn mouw en focuste zijn ogen op het kleine meisje op de arm van zijn mindere. Hij strekte zijn armen uit en de vampier gaf haar met overtuiging af. Ik zag de vampier naar adem snakken nu de geur van het kind niet meer zo dichtbij hem was.
‘Je weet dat ze ziek is, toch?’ siste zo nonchalant mogelijk ik in klassiek Vampyr. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om hem dit kind om te laten leggen. Mijn stem was zacht, maar ik wist zeker dat hij mij hoorde. In een seconde stond hij voor me en leunde over me heen om zijn intimidatie kracht bij te zetten. Het werkte, ik was bang, maar als ik dat zou laten zien was het zo over. Voor mij en voor het meisje. Zijn adem rook naar bloed en een instinctieve honger welde bij me op. Ik klemde mijn kaken op elkaar om te voorkomen dat mijn maag geluid zou maken. Ik las de verwarring op zijn gezicht. ‘Ik ben heler.’ zei ik. Dat was ook zo, ongeveer. ‘Ik kan haar weer gezond maken voor je.’ Voegde ik toe. Hij gromde instemmend. Ze was veilig, voor nu dan.