Voor altijd

Foto door: Pavel Danilyuk

Ella gooide haar rugzak op de grond onder haar bureau. Haar broodtrommel klapte tegen het vinyl. Ze lette er niet op, dit deed ze elke dag. Joey, die aan het bureau naast dat van haar zat te tekenen keek geërgerd op. Ook dit deed hij elke dag. Ella keek haar collega aan en stak haar tong uit. Net ver genoeg zodat haar piercing zichtbaar was. Het felgroene bolletje was bedekt in speeksel. Joey keek haar vol walging aan en focuste zich weer op zijn werk. Ella glimlachte tevreden en liep door naar de balie voor in de zaak.

‘Wat sta jij te lachen?’ vroeg JK zodra hij haar zag. ‘Nieuwe dag, nieuwe lach,’ zei Ella en ze zette haar uitspraak kracht bij door nog breder te glimlachen. ‘Wat staat er op de planning vandaag?’ vroeg ze en JK schoof een klapper naar haar toe. Ze sloeg de klapper open en bladerde naar het tabblad met haar eigen naam. ‘Had ik dat niet voor moeten bereiden?’ vroeg ze toen ze zag dat ze over een kwartier een tattoo afspraak had staan. Nu was het de beurt aan JK om te lachen. ‘Deze niet,’ zei hij. ‘Tekst.’ Ella’s gezicht betrok zodra ze de aantekening zag. Ze had al vaak genoeg aangegeven dat ze ook wel een keer iets anders wilde doen dan tekst. Ze vond teksten op een lichaam stom en kleuterachtig. Een afbeelding sprak altijd zo veel krachtiger dan een paar woordjes van Pinterest. Tekst had nooit betekenis. Niet echt in elk geval.

‘Ik heb al vaak genoeg ge-‘ Ella werd onderbroken door JK. ‘Deze wil je, geloof me. Hij neemt zelf de tekst mee.’ Ella wilde protesteren, maar op het moment dat ze haar mond open wilde doen ging de zoemer van de deur. Een man stapte de zaak in en keek een beetje onwennig rond. JK gaf Ella een vernietigende blik en ze begreep dat ze haar mond moest houden. JK groette de klant. De man stak zijn hand op, hij maakte een nerveuze indruk. ‘Hey. Wes. Ik heb gebeld.’ JK lachte weer.

‘Je bent mooi op tijd.’ JK richtte zijn blik op Ella. ‘Ella is er ook al, dus jullie kunnen wat mij betreft meteen beginnen.’ Ella trok haar wenkbrauwen op en begreep dat dit de klant met de tekst was. ‘Ella,’ zei ze. ‘Heb je de tekst? Dan zet ik hem even op stencil.’ Wes zocht in zijn broekzakken en Ella wachtte ongeduldig. Hij zag er niet uit alsof hij al helemaal onder de tattoos zat en kwam ook ongelofelijk nerveus over. Ze had geen zin om zijn eerste te zetten. Dan moest ze zo veel uitleggen en daarvoor het was nog veel te vroeg. Het liep pas tegen tienen, meestal had ze haar afspraken later op de dag. Haar klant stak haar een gekreukt briefje toe. Ella wreef het een beetje recht. Het was een post-it met Pusheen erop. Met potlood stond er “ik hou van je. Voor altijd.” in een iets rommelig handschrift. Het was niet ondertekend en vluchtig geschreven. Ella keek haar klant kort aan. Ze snapte het niet, weer zo een betekenisloze tekst. Maar de klant is koning.

‘Ik wil het in dat handschrift,’ hoorde ze Wes nog zeggen voordat ze zich omdraaide naar haar bureau. Verveeld ging ze op de stoel zitten en trok de woorden over op stencilpapier. Ze zuchtte. ‘Laat hij je nou weer tekst doen?’ Ella keek boos naar haar collega. ‘Sow. Sorry,’ zei Joey toen hij haar blik zag en richtte zich weer op zijn tekening. Hij was bezig met een raaf die vermengt was met een roos. Jaloers keek ze naar zijn bureau. Ze had zelf zo veel goede ideeën en ze kon ze ook vrijwel perfect tekenen en zetten. Ze verdiende meer dan alleen maar tekst. Nu zat ze hier een of ander kippenhandschrift over te trekken als een braaf schaapje. Door haar frustratie klopte de woorden op haar stencil niet meer. Ze verfrommelde het papier en gooide het onder afkeurende blik van Joey over haar schouder. Ze zuchtte weer, Joey leek iets te willen zeggen maar hield zich in. Ella schreef de tekst over.

Ze gebaarde naar Wes dat hij mocht gaan zitten. Ella had een van de tattoo stations klaar gemaakt. Ze trok handschoenen aan terwijl haar klant ging zitten. ‘Dit is wel mijn eerste,’ zei hij net of ze dat nog niet door had. Ella haalde een keer diep adem en zette haar “ik ben nu bij een klant” glimlach op. ‘Ow,’ zei ze. ‘Wat een eer.’ Hij lachte en wende zijn ogen van haar af. ‘Waar had je in gedachten?’ vroeg ze beleefd. ‘Op mijn hart,’ reageerde Wes resoluut. ‘Dat wordt je borst dan,’ concludeerde Ella. ‘Je mag dat je shirt uitdoen.’ Wes deed zijn shirt uit en Ella was niet onder de indruk. Dat had ze ook niet verwacht, maar een verrassing zou leuk zijn geweest. Ze plaatste het stencil en hield een spiegel voor haar klant. Hij keek met de handspiegel naar zijn eigen borst. Ze zag hem heel intens kijken en het leek alsof zijn ogen vochtig werden.

‘Is dat het handschrift van je moeder ofzo,’ grapte ze in een poging de sfeer weer wat vrolijker te krijgen. ‘Wat?’ vroeg hij. Voordat Ella zichzelf kon herhalen gaf hij al antwoord. Hij lachte flauw. ‘Nee, nee.’ hij slikte. ‘Van mijn verloofde.’ Ella hield haar glimlach vriendelijk, maar vanbinnen begon ze te koken. Ze had al zo vaak gezien dat koppels een naam of een tekst laten zetten en het nooit lang daarna volhouden. ‘Zij was schrijfster,’ zei hij en hij keek naar Ella. ‘Ze is enorm fan van jou.’ Van haar? Ella begreep het niet. Ze kende niemand die fan van haar was. ‘Ze had een alert op Insta staan voor als jij iets postte en ze heeft zeker drie prints van je werk.’ Ella verkocht prints van haar tekeningen die niemand op zijn lichaam wilde hebben. ‘Echt?’ vroeg ze en ze merkte dat haar statische glimlach verdwenen was.

Wes lachte naar haar. ‘Jazeker,’ zei hij. ‘Ze hield vol dat ze na de bruiloft naar je toe wilde.’ ‘Ze is altijd welkom.’ zei Ella nu met een echte glimlach en begon aan de tatoeage. Wes vertelde over zijn verloofde en wat ze samen deden. ‘Ze schreef hele verhalen bij jouw afbeeldingen,’ legde hij uit toen ze klaar was. ‘Doet ze dat nu niet meer dan?’ vroeg Ella.

‘Niet meer nee.’ zei Wes en zijn glimlach verdween. Ella keek hem vragend aan. ‘Ze is vorige maand overleden.’ Die woorden kwamen bij Ella binnen als een mokerslag. De enige fan die ze ooit gehad had was er niet meer. De woorden die ze op de borst van deze man had geplaatst waren de woorden van haar enige fan geweest. In het jaar dat ze nu prints verkocht had ze er maar tien op mogen sturen. Daarvan was een derde naar de vrouw gegaan waarvan ze net haar handschrift over had getekend. Ella’s hoofd werd leeg.

Ze liep met Wes mee naar de balie en excuseerde zich. Ze liep recht naar het toilet toe en liet de deur met een klap in het slot vallen. Ze ging met haar broek nog aan op de pot zitten en legde haar hoofd in haar handen. Ze wist niet precies waarom, maar ze kon de tranen niet meer tegenhouden. Niemand kon haar hier zien of horen. Ze liet haar tranen gaan en besloot daar een tijdje te blijven zitten. Ze snapte niet waarom deze kleine tattoo haar zo raakte, maar het voelde heerlijk om voor het eerst sinds lange tijd alles er uit te kunnen gooien.             

Laat een reactie achter