Noud had de flyer opgepakt. Het was het logo van zijn favoriete game streaming platform, dat zijn aandacht had getrokken. Het was een professionele flyer die hem 70 procent korting aanbood. Dat kon hij niet laten lopen. Hij verdiende voor zijn leeftijd goed bij de supermarkt waar hij werkte, maar de games werden ook steeds duurder. Hij had nu meer dan 400 games op het platform onder zijn naam staan. In zijn week buiten zijn studie en zijn werk had hij nooit genoeg tijd om ze allemaal te spelen, maar het voelde goed om zijn collectie uit te breiden. Bij zijn online vrienden riep het status op wanneer ze je bibliotheek inzagen en je veel games bleek te hebben. Noud scande de flyer vluchtig. Hij kon vier games uitkiezen waarvoor de korting zou gelden. Thuis zou hij wel uitzoeken wat de randvoorwaarden waren. Hij kon nog net zijn computer opstarten en de juiste games van zijn verlanglijstje aanklikken. Meer tijd zou hij niet hebben. Hij kon de downloads misschien ook al inzetten, als zijn bus in elk geval niet te laat was.

De vrouw die voor hem bij de bushalte stond stak haar hand op naar de naderende bus. Zijn lijn was voor een van de eerste keren dat jaar op tijd. Hij stapte in de bus en pakte de flyer uit zijn jaszak. Er waren geen randvoorwaarden te vinden op de flyer over de eventuele beperkingen van de games waar hij uit zou kunnen kiezen. Noud vond het vreemd dat iemand zomaar die flyer rond liet slingeren. De kortingscode leek niet flyer gebonden te zijn. Hij kon het in elk geval proberen om in te voeren.

Eenmaal thuis rende Noud met zijn jas en zijn rugzak naar boven. Terwijl hij zijn computer aanzette, de zelfgebouwde gamecomputer waar hij twee jaar voor gespaard had, liet hij zijn tas op de grond vallen en trok zijn jas uit. Hij voerde door de haast zijn wachtwoord bij de eerste poging verkeerd in. De tweede poging lukte wel. Hij klikte op het drijfstang logo dat hem toegang gaf tot zijn scala aan andere werelden om in te ontsnappen. Een van zijn online vrienden had blijkbaar gezien dat hij online was, want er popte een berichtje op. Het berichtje vroeg hem om in te loggen op een specifieke game. Hij typte met zo veel mogelijk afkortingen terug dat hij nu geen tijd had, omdat hij zo moest werken. Noud selecteerde vier spellen uit zijn verlanglijst en voerde bij het afrekenen de kortingscode in. Hij controleerde wel drie keer of hij hem goed getypt had, want het zou nogal een bedrag zijn mocht het fout gaan. De code klopte en Noud drukte op betalen. Op dat moment liep Steam vast. Koortsig klikte hij op verschillende knoppen en ramde op zijn toetsenbord. Hij hoorde zijn moeder vanaf beneden roepen dat hij op moest schieten. Noud trok zijn werkshirt aan en griste zijn jas van de grond. Hij zou het Steam-probleem wel oplossen wanneer hij terug was, over drie uur.

‘Ik zei toch dat het zou werken’, zei Bo. Hun plan had tegen al het bezwaar van de opdrachtgever in gewerkt. Ja okay, hij was een paar tientjes kwijt voor de korting van de stomme games en het drukken van de flyers, maar het werkte. Bo was aan zichzelf gaan twijfelen nu hen al meerdere dagen achter hun computer zat te wachten op enig teken van leven. Hen had zelf de flyers verspreid op plekken waar veel gamers rondliepen. Maar het was gelukt, de flyer was overtuigend genoeg geweest om iemand van zijn echtheid te overtuigen. Bo tikte wat code op haar toetsenbord en kreeg op een satellietfoto de locatie van het IP-adres te zien waar hen nu in zat. Hen had jackpot. Een enorm huis was vanuit boven te zien. Bo tikte meer code en een vreemde computertaal verscheen op hun scherm.

Bo maakte eruit op dat ze een beveiligingssysteem hadden dat op de wifi van het huis werkte. Een verouderd geval zelfs. Snel krabbelde hen wat aantekeningen op hun blocnote dat naast hun toetsenbord lag. Bo moest nu snel handelen. Dagenlang had hen achterover gezeten en hier en daar wat tekeningetjes op de blocnote gemaakt. Hen had twee keer pizza besteld en een keer friet. Nu was het een kwestie van tijd. De bedoeling was dat hun opdrachtgever vanavond het huis al in kon. Bos vingers ratelden op het toetsenbord totdat er een camerabeeld tevoorschijn sprong. ‘Bingo’, fluisterde hen tegen zichzelf en nam een slok van hun enerydrank.

Bo had zicht op de woonkamer en zag een vrouw aan tafel, ze maakte puzzels in de krant. Na nog wat geratel en code verschenen er nog drie vensters op hun scherm. De vensters gaven allemaal een ander deel van het huis weer. Op een van de vensters fietste net een jongen weg. Bo bedankte hem glimlachend. Hen krabbelde nog wat aantekeningen op het papier en keek tevreden naar het scherm. Hen had volgehouden naar de klant dat het plan zou gaan werken, maar zelf was dat vertrouwen er niet. Het werken met klanten was nog nieuw voor Bo en het beviel hen tot nu toe uitstekend. Het betaalde ook nog eens heel erg goed. Het idee van de flyers was eigenlijk gewoon schieten met hagel. Hopen dat er iemand dom genoeg zou zijn om de code in te voeren en nu bleek dat ook nog gedaan te zijn door een zeer bedeelde jongeman. Bo had de klant voorgehouden dat hen dit al veel vaker had gedaan en het elke keer succesvol bleek te zijn. Hoge kans op slagen, lage kans op gepakt worden. Dat was voor Bo dan weer fijn. Bo had zich erdoorheen gebluft en dat betaalde zich nu. Er klonk een ping vanuit hun computer. Iemand anders had de code ingevoerd. Bo hing glimlachend achterover in hun stoel.